خر مرد رند

اینها دیدند که از دوهزار سال پیش تا امروز ذاتاً مردم این مملکت از حکما ناراضین و هر وقت زورشون برسه مستقیما کله پاشون میکنن یا وقت نیاز چنان جا خالى میدن که با مغز بیاد زمین، حالا چه طرف خدمت کرده باشه، چه خیانت کرده باشه، چه آزادى داده باشه چه نداده باشه یا هر چى. اینها هم فارغ از مردم پایبند به هیچ اصلى نیستند جز حفظ قدرت به هر طریقى که لازم باشه، یعنى شده شورت ننه شون را توى جام زهر تیلیت کنند و سر بکشن میکنن. 

هزار توی آیینه ها ، جایی که مام وطن می نامیمش... سالهاست که مرده ،آلتش آبستن نمی کند ،و او چقدر مذبوحانه دستان پیرش را که مملو از خاطرات گس الکی ست، دورکمرهای ما حلقه زده و فریاد میزند که مباد آن روز ، که از من بگذرید !!!

داریم توی مملکتی زندگی میکنیم که گاف مثلن سینمایی اش ، معراجی ها در صدر جداول فروش است.و کارهای دیگر در رده های پایین. داریم توی مملکتی زندگی می کنیم که ته ته برگه ی اپلای همچون منی، که به اندازه مولکول های تنم لغت  خوندم ، به دلیل ملیت، و بی پولی ام مهر درلیست انتظار می خورد... و من محکوم به ماندن. ومالیات دادن برای مردم غزه!  ،و کودکی که در نه سالگی لاشه ی ملتهب و تب دارش زیر دست و پای متجاوز تقلا می کرد، مورد تجاوز مجدد قرار گرفته بود و داروندارش چیزی جز احساسات پاک وبکرمانده  نبود، ساده و ارزان به عشوه های خرکی  باخت!  باز هم رنجورانه تحمل می کند و رنج می کشد...  رنجور ماندن و عادت کردن به این روند تخمی اصلن چیز اکازیونی نیست . ما عادت می کنیم تا روند مسایل تلخ رو چطور پیگیری کنیم . همچون : بزرگانی که  عادت کرده اند به تمام نداشته هایشان... نداشته هایی مانند  وجدان ُشرف و ناموس

زار نوشت از زبان حضرت شاملو: و تمامی الفاظ جهان را در اختیار داشتیم و آن، نگفتیم که بکار آید . چرا که فقط یک سخن، یک سخن در میانه نبود... آزادی 

بابایی: اینجا هنوز هم ، همه منو بجان تو قسم میدن... می بینی: تنها من نیستم که با خیال تو زندگی می کنم و نبودنت را نپذیرفته ام ، تنها من نیستم که فهمیده ام تو بدرد زندگی نمی خوری... و هرز میشوی در تکرار . تو فقط باید در صدر خاطرات دخترک خیال پرداز و حواس پرتت باشی  !!! می بینی: تنها من نیستم