مانیفست یک انزوا

ما از اول این‌جوری نبودیم. چند سال گذشت، هزار بار افتادیم توی چاله، بلند شدیم خودمان را تکاندیم، شانه‌های هم را تکاندیم. هم را آغوش کشیدیم. هم را بخشیدیم. با هم نیمه‌شب زیر آسمان ایستادیم. خیره به فرش بلای سرمان. توی دل‌مان هم را دوست داشتیم. به زبان نیاوردیم. زخم شدیم. هم را خوش‌حال کردیم. از هم چندشمان شد. دل‌مان برای هم تنگ شد. تا شدیم این. تا شدیم این. تا شدیم، این. تا، شدیم این...