من می خوام در گله ی اسب های وحشی ، آزاد و یله بدوم

این شبا همش باد میاد.  من خیلی بیشتر از قبل کار می کنم و کتاب می خونم ، کمِ کم ، روزی هشت ساعت، گوش دادنِ فعالانه رو تمرین می کنم و حرف نزدن را،  و زیاد تر فکر می کنم، یر و گردنم رو بالا می دم موقع راه رفتن ، که دهن کجی ی کرده باشم به هم ی تذکرات مامان و مامان بزرگه، بچه که بودم مرتبا تذکر می دادند که دختر نباید  سرشو بالا بگیره ، نباید توی ِ چشم ِ مردا زل بزنه ، بعدش که بالغ تر شدم دوباره تذکر دادند بخاطر پرومیننت بودن پستان ها نباید سر وسینه رو جلو بدم و جلب توجه کنم، این شب ها همش باد میاد، و من از ساعت دوازده شب تا حول و حوش چهار و پنج در حیاط خانه ی عاریه ای را می روم و فکر می کنم و درس می خوانم، بعدش کم کم باد به پوست سرم می خوره و من بهش اجازه می دم که با موهام بازی کنه، راستی بوی موهام رو باد بهت می رسونه؟
من و موهام وقتی داریم با باد عشق بازی می کنیم یادمون میاد که روزا پیچیدن باد تو مو قدغنه و اون وقت هر چقدر هم باد بپیچه دیگه انگار نه انگار که لذت می بریم... این شبا  من و پاهام  باد که میاد انرژی می گیریم و من پاهامو مثل سمِ اسب های وحشی هی می کنم و بهشون اجازه میدم مراتع سبز خیال رو به سرعت برق و باد طی کنن...
هی هی بابایی من می خوام در گله ی اسب های وحشی ، آزاد و یله بدوم و از خوشی بمیرم ، بجای جان کندن در دنیای آدم بزرگا....
اونجا که تو هستی میشه توی روز با موی باز راه رفت و دوید و از خوشی مرد؟
من و پاهام این شب ها با هم می ریم از مرکز خرید بستنی شکلاتی  می خریم  بیاد بستنی رضا ،بعدش در باد می دویم و بستنی لیس میزنیم و به دستامون میگیم اجازه داره به اندازه ی یک مشت باد رو توی خودش نگه داره و زودِ زود آزادش کنه ... بعدش مست و پاتیل از اینهمه خوشبختی ، به آرامش می رسیم  .
نه اونقدر که یادمون بره
این روزا همش باد میاد و من تو باد راه می رم و فکر می کنم
و با قلمبه تو گلوم دعواهای فلسفی می کنم