خلقِ اسطوره ... حمایتِ اجتماع طلب می کند

نمونه ی زنده متن :

ﺣﺪﻭﺩ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ، ﻟﯿﺪﯼ ﮔﺪﺍﯾﻮﺍ ﻫﻤﺴﺮ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ، ﺩﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﻪ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺑﯽ ﺭﻭﯾﻪ ﯼ ﻣﺎﻟﯿﺎﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻋﺎﺟﺰﺍﻧﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﻬﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ.

ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﯼ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪﺍﺩ، ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ، ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺳﺐ ﺷﻮﯼ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻤﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﻭﯼ، ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ.

ﮔﺪﺍﯾﻮﺍ ﺩﻭ ﺳﻮﺍﻝ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﺗﻮ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﯼ؟ ﻭ ﺁﯾﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﯼ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮﺩ، ﮔﺪﺍﯾﻮﺍ ﺍﺳﺒﺶ ﺭﺍ ﺯﯾﻦ ﮐﺮﺩ. ﻟﺒﺲ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﯾﺨﺖ . ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﮔﺪﺍﯾﻮﺍ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ، ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﺩ!

ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ، ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ به ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ . ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﺩﺵ ﺷﻮﻡ، ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ .
ﮔﺪﺍﯾﻮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﺎﻟﯿﺎﺕ ﻫﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺖ.

ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻏﺮﺏ ﺍﺭﻭﭘﺎ، ﺑﺮﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮔﺪﺍﯾﻮﺍ، ﻃﻼ، ﺟﻮﺍﻫﺮ، ﯾﺎﺩﺑﻮﺩ ﻭ … ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﯾﺎﺩﺑﻮﺩ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﻫﺎ، ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻠﻖ ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ . ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺷﻌﻮﺭ ﻭ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ.

ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﺍﮔﺮ ﮔﺪﺍﯾﻮﺍ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭ ﺟﻐﺮﺍﻓﯿﺎ، ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﺗﻠﺦ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﯿﺸﺪ، ﺁﯾﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﯾﺎ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺑﻠﻮﺗﻮﺙ ﻣﻮﺑﺎﺑﻠﻬﺎ، ﺍﺯ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯿﮕﺸﺖ…